Jeśli chodzi o mapę Warszawy, w centrum znajduje się punkt oznaczony jako "Politechnika".
Metro Politechnika
Oto mapa lokalizacyjna tego miasta, gdzie jego położenie jest określone jako 52°13′05″N, 21°00′55″E. Przy okazji, link do portalu transportu szynowego znajduje się tutaj.
Stacja Politechnika z linii M1 metra w Warszawie znajduje się w dzielnicy Środmieście. Mieści się wzdłuż ul. Waryńskiego między al. Armii Ludowej i ul. Nowowiejską, po północnej stronie ronda Jazdy Polskiej i Trasy Łazienkowskiej.
Według oryginalnego harmonogramu z 1982, stacja miała zostać wybudowana w latach 1984-1989 i uruchomiona w 1990 r. jako końcowy przystanek I etapu linii. W 1985 zaczęto wykonywać tunele i przystanki. Przez problemy finansowe, termin ukończenia inwestycji był kilkukrotnie przesuwany i w końcu w 1993 został określony jako koniec 1994. W 1995 stacja, wraz z całym pierwszym etapem linii, była gotowa do użycia, jednak ze względu na zmiany w prawie, odbiory techniczne się przedłużyły na początek 1995. Stacja została w końcu
History
Uchwałę nr 266/82 Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1982 dotyczącą budowy I linii metra w Warszawie podzielono na trzy etapy. Stacja, która wtedy była znana jako Wawelska, miała być stacją końcową pierwszego etapu. Plan opracowany przez Metroprojekt zakładał, że roboty przygotowawcze w związku z budowaniem stacji rozpoczną się w połowie 1984 roku, a sama budowa obiektu ma trwać od połowy 1985 do końca 1989. Prace przygotowawcze do wykonania tuneli szlakowych prowadzących do stacji od przystanku Rakowiecka miały rozpocząć się na początku 1984 roku, a same tunele miały powstać do początku 1989. Termin zakończenia budowy całego odcinka i rozruchów ustalono na 1989, a oddanie do użytku na 1990 rok.
Do połowy 1983 roku trwały prace projektowe i organizacyjne, aby w drugiej połowie 1984 roku rozpocząć drążenie tunelu metodą tarczową. Również w 1983 roku zespół architektoniczno-artystyczny Metroprojektu w składzie Jasna Strzałkowska-Ryszka, Jerzy Blancard, Lech Kłosiewicz i Andrzej Pańkowski, wchodzący w skład Pracowni Sztuk Plastycznych, opracował koncepcję architektoniczno-artystyczną wszystkich 23 planowanych stacji pierwszej linii, zatytułowaną M′83. 16 grudnia 1983 roku uchwałą Rady Miasta Stołecznego Warszawy planowanej stacji nadano symbol A11 i nazwę Politechnika.
W czerwcu 1984 roku Energopol-3 rozpoczęło prace palowe przy komorze montażowej tarczy mającej za zadanie wykonać tunel szlakowy B11. 23 listopada tego samego roku na dno szybu montażowego wykopanego na Polu Mokotowskim został opuszczony pierwszy element urządzenia, natomiast 11 stycznia 1985 Przedsiębiorstwo Robot Gorniczych z Mysłowic rozpoczęło tarczowe drążenie tunelu, ktory jako pierwszy na całej linii był budowany tą metodą. Do 30 czerwca 1985 udało się wykonać 161 m tunelu nr 1, a w lipcu zamontowano i uruchomiono drugą tarczę, która miała na celu wykonanie rownoległego tunelu nr 2. Roboty ziemne i palowe przy torach odstawczych stacji zostały rozpoczęte w I połowie 1985 roku przez Warszawskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogolnego. Zgodnie z uchwałą Rady Ministrow nr 226/85 z 13 grudnia 1985 termin oddania do użytku I etapu I linii metra przesunięto o jeden rok względem pierwotnego harmonogramu z 1990 na 1991.
Przez pewien czas Generalna Dyrekcja Budowy Metra szukała przedsiębiorcy, ktory podjąłby się budowy przejść tunelami szlakowymi pod Trasą Łazienkowską. Pierwotnie planowano wykonać je metodą odkrywkową, co oznaczałoby wstrzymanie ruchu na tej trasie przez dwa lata. Wtedy Zakład Budowy Kopalń Kombinatu Miedziowego z Lubina zaproponował wykonanie tunelu za pomocą tarczy. Maszyna została uruchomiona 3 grudnia 1987 roku i rozpoczęto drążenie tunelu zachodniego. Dzięki tej metodzie ruch na trasie nie musiał zostać całkowicie wstrzymany, a jedynie ograniczony do jednego pasa w czasie przechodzenia tarczy na głębokości 80 cm. Po wykonaniu dwoch tuneli szlakowych i tunelu komunikacyjnego, z ktorych każdy miał 88 m długości, zaczęto budowę stacji. Głowice stacji powstały metodą odkrywkową, a hala peronowa, ktora mieściła się pomiędzy głowicami, została wykonana na podstawie metody stropowej (mediolańskiej). Po wykonaniu ścian szczelinowych wykonano monolityczny strop żelbetowy wylany na gruncie i wspierający się na ścianach szczelinowych, a następnie pod nim urabiano grunt rodzimy metodami gorniczymi.
W 1990 r. zespół architektoniczny w składzie Jasna Strzałkowska-Ryszka (główny projektant), Jerzy Blancard, Jan Beyga, Krystyna Jonak, Mariusz Gatner (architekci) oraz Ryszard Bojar i Jerzy Porębski (artyści plastycy) opracował projekt koncepcyjny śródmiejskich stacji metra od Politechniki do Dworca Gdańskiego, zatytułowany M′90. Zawarty w tej koncepcji projekt stacji Politechnika nie został ostatecznie zrealizowany. Autorem projektu ogólnego była Jasna Strzałkowska-Ryszka, za projekt architektoniczny odpowiadał Jerzy Blancard, a wnętrza opracował tandem Jasna Strzałkowska-Ryszka i Jerzy Blancard.
W 1992, ze względu na ograniczone fundusze przyznane tego roku na budowę, uruchomienie odcinka planowanego na przełom 1993/1994 stało się niemożliwe. Data ta została przesunięta na połowę 1994 w nadziei na poprawę sytuacji ekonomicznej inwestycji. Na stacji wykonano wtedy około 75% prac konstrukcyjnych i rozpoczęto prace wykończeniowe. W 1993 rząd przyjął uchwałę nr 13/93 i zmienił termin otwarcia odcinka na koniec 1994. Aby wykorzystać ograniczone fundusze, na początku lutego 1993 przedstawiono dwa warianty planu działań na rok 1993. Oba obejmowały porzucenie realizacji południowo-zachodniego wyjścia stacji. Na początku maja 1993 prace konstrukcyjne były zaawansowane w około 90%, ale brakowało instalacji sanitarnych, wodociągu przeciwpożarowego, podstacji energetycznej i systemu sterowania ruchem pociągow oraz nie doprowadzono trzeciej szyny zasilającej. W grudniu 1993 na stacji zbudowano Centralną Dyspozytornię. W wyniku ograniczonych środków finansowych, w połowie 1994 planowano wykonanie jak największej ilości robót podstawowych, a w 1994 skupienie się na pracach wykończeniowych i wyposażeniowych oraz rozruchu.
5 marca 1994 roku odbył się dzień otwarty na budowie warszawskiego metra, podczas którego pociągi ze znajdującymi się na pokładzie ludźmi przejechały po raz pierwszy całą trasę od stacji Kabaty do stacji Politechnika. Pod koniec tego samego roku cały odcinek był gotowy do użytku, aczkolwiek wciąż bez pasażerów. 1 stycznia 1995 roku weszły w życie nowe przepisy dotyczące udzielania zgody na rozpoczęcie eksploatacji obiektów, co wymagało wykonania dodatkowych prac przed oddaniem inwestycji do używania. 14 lutego 1995 r. Generalna Dyrekcja Budowy Metra zgłosiła, że metra jest technicznie gotowa do otwarcia, jednak podczas odbiorów technicznych stwierdzono wady, które należało usunąć. W połowie marca straż pożarna wydała ostateczną zgodę na eksploatację, pozostając tylko pozytywna opinia Inspektora Nadzoru Budowlanego. 28 marca ogłoszono, że I linia metra zostanie otwarta 7 kwietnia.
7 kwietnia 1995 o 12:00 Politechnika została otwarta i oddana do użytku razem z I odcinkiem linii M1. Uroczystości związane z tym wydarzeniem odbyły się na stacji Wilanowska, a pierwszy pociąg wyruszył o godzinie 12:35. Początkowo kursy odbywały się w godzinach od 4:30 do 23:20, a w szczycie składy podjeżdżały co 4 minuty. Do 26 maja 1998 Politechnika była stacją końcową linii, kiedy to otwarto stację Centrum.
17 listopada 2013, podczas podróży pociągiem Siemens Inspiro o numerze 52 z stacji Centrum do Politechnika doszło do wyłączenia napięcia w trzeciej szynie z powodu zwarcia i powstania łuku elektrycznego pomiędzy elementami odbieraka prądu wagonu numer 4012. Próby ponownego załączenia napięcia zakończyły się niepowodzeniem, przez co 84 metry przed Politechniką pociąg zatrzymał się. Wyemitowano błyski, dym i odczuwalny był łuk elektryczny, co skłoniło maszynistę do wydania polecenia ewakuacji. Chociaż część pasażerów wyszła z pociągu do tunelu, następnie skład został uruchomiony i dojechał do stacji, na której pojawił się dym i płomienie. Wentylatory stacyjne włączono w trybie pożarowym oraz rozpoczęto akcję ewakuacyjną ludzi z pociągu i ze stacji. Osoby przebywające poza stacją zostały wyprowadzone z tunelu przez wartownika Służby Ochrony Metra i dwóch żołnierzy żandarmerii wojskowej. Pracownicy metra ugasili płomienie i wyprowadzili wszystkich pasażerów w ciągu 4 minut. Jedna osoba doznała ataku astmy, a osiem zostało przewiezionych do szpitala. Ruch pociągow został wstrzymany na odcinku Wilanowska - Ratusz Arsenał, a następnie częściowo wznowiony. O godz. 24:00 uszkodzony skład został zepchnięty ze stacji, a normalny ruch na linii odzyskał swój rytm.
Stacja A11 Politechnika znajduje się w dzielnicy Środmieście[6], wzdłuż ulicy Waryńskiego, między al. Armii Ludowej oraz ulicą Nowowiejską, na północ od ronda Jazdy Polskiej[24]. Głębokość peronu pod poziomem gruntu wynosi około 13 m[25].
Na głowicy zachodniej wybudowano cztery wejścia, z których dwa wychodzą na połnoc - na ul. Nowowiejską, a pozostałe na południe - w kierunku ul. Jaworzyńskiej. Z kolei na głowicy południowej mamy trzy wejścia. Dwie z nich znajdują się po narożniku ronda Jazdy Polskiej, z których jedno prowadzi na południe na Trasę Łazienkowską, a drugie na połnoc w kierunku ul. Jaworzyńskiej. Z kolei trzecie wejście miesci się po drugiej stronie ul. Waryńskiego i skierowane jest na południe na Trasę Łazienkowską. Planowano również wybudowanie drugiego wyjścia wiodącego na połnoc w kierunku ul. Polnej, jednak zrezygnowano z tego projektu w 1993. Na głowicy południowej znajdują się także dwie windy - po jednej z każdej strony ul. Waryńskiego.
Stacja A10 Pole Mokotowskie położona jest 1248 m na południe od A13 Centrum, która leży 1450 m na południe. W 1989 budowa stacji A12 Plac Konstytucji, która miała znajdować się 592 m na południe, została zaniechana.
Środki transportu
W pobliżu stacji znajdują się cztery zespoły przystanków złożone z przystanków autobusowych i tramwajowych
Dwie stacje tramwajowe zlokalizowane są na północ od najbardziej wysuniętych wyjść wzdłuż torów tramwajowych ul. Nowowiejskiej, jedna po każdej stronie ul. Waryńskiego,
Przystanki autobusowe zlokalizowane są pomiędzy ul. Nowowiejską a ul. Polną przy południowo-zachodnich wyjściach,
Przystanki autobusowe znajdują się po wschodniej stronie ul. Waryńskiego przy ul. Jaworzyńskie.
Zmieniając strukturę słów bez zmiany kontekstu i ogólnego znaczenia tekstu, można uniknąć plagiatu. Aby zapewnić zachowanie formatowania, ważne jest, aby zachować go w tym samym formacie markdown.
Można powiedzieć, że znaczenie właściwej organizacji w miejscu pracy jest niezaprzeczalne. Zdolność do posiadania wszystkiego na swoim miejscu oraz zadań i działań zorganizowanych w uporządkowany sposób może stanowić ogromną różnicę w wydajności i efektywności każdego miejsca pracy. W związku z tym posiadanie struktur i wytycznych może być korzystne, jeśli chodzi o zapewnienie, że działania przebiegają tak płynnie, jak to możliwe.
Wokół stacji są także Plac Politechniki i Plac Zbawiciela, które znajdują się odpowiednio na zachodzie i wschodzie od północnej części stacji. Dodatkowo, po południowej stronie ronda Jazdy Polskiej znajdują się DS Riviera i dwie przystanki autobusowe przy Domu Studenckim „Riviera".
Poza tym u zachodniego i wschodniego wyjścia znajdują się stacje Veturilo.
Aspekty Wyglądu
O długości 260 m, kubaturze 91 100 m³ oraz powierzchni 14 900 m², stacja ma zróżnicowane wymiary.
Oszczędności w wystroju stacji nie zostały dopełnione podczas procesu budowy. Przekrój hali peronowej jest prostokątny i jednoprzestrzenny. Galeria nad torami, podobna do tej na stacji Wilanowska, nie została urzeczywistniona. Ściany wyłożono szarymi panelami, natomiast sufit składa się z gołego betonu. Oświetlenie zostało umieszczone bezpośrednio pod stropem. Peron posiada długość 120 m i szerokość 11 m, a jego krawędź została wyłożona zygzakowatymi pasami. Planowano zamontować panele świetlne przystosowane do wjazdu pociągów, jednakże po jakimś czasie zostały wyłączone i zdemontowane.
Pasy w odcieniach fioletu, beżu i szarości z ceramiki zostały wyłożone na ściany antresoli i ściany przy schodach prowadzących na peron. Południowy antresol jest miejscem gdzie znajduje się komisariat policji.
21 kwietnia 1999 roku odbyła się uroczysta prezentacja tablicy upamiętniającej Jana Podoskiego, który w 1998 roku odszedł, a który przyczynił się do budowy warszawskiego metra. Odsłonięcie tablicy z popiersiem zostało dokonane przez jego wdowę - Jadwigę Podoską. Znajduje się ona na antresoli południowej obiektu i zawiera cytat pochodzący od samego Jana Podoskiego:
7 grudnia 2004 na połnocnej antresoli stacji została odsłonięta druga tablica pamiątkowa poświęcona Romanowi Ciesielskiemu, który przez wiele lat prowadził badania dotyczące wpływu metra na konstrukcje budynków wzdłuż tej linii.
Początkiem kwietnia 2015 roku, na antresoli stacji metra w pobliżu posterunku policji, rozpoczęto prace nad ozdobną mozaiką. 23 kwietnia w ramach obchodów Polsko-Tureckich Dni Przyjaźni odbyło się uroczyste odsłonięcie dekoracji. Obraz o szerokości 18 m i wysokości 2 m, składający się z ręcznie malowanych kafli wypalanych na ceramice, wyprodukowanych w Izmirze, przedstawia uproszczoną panoramę Warszawy oraz Stambułu. Projekt powstał z inicjatywy Ambasady Turcji, jako hołd dla 600-lecia stosunków polsko-tureckich, obchodzonych w 2014. Mozaika została ustawiona na stacji Politechnika, ponieważ ważnym kryterium lokalizacji było wzięcie udziału tureckiego przedsiębiorstwa Gulermak w budowie środkowego odcinka linii M2. Wydział Estetyki Urzędu Miasta w Warszawie wybrał tę stację, ponieważ w jej przejściu podziemnym było dostatecznie dużo miejsca oraz chciano odświeżyć wystrój stacji, która ze względu na trudności finansowe w latach 90., została pozbawiona wielu elementów dekoracyjnych.
W maju 2015 r. ogłoszono utworzenie punktu obsługi podróżnych na stacji Politechnika. W połowie stycznia 2017 roku ogłoszono przetarg na jej zaprojektowanie i budowę. Do połowy października projekt został ukończony, a 30 października oddano go do użytku.
13 lipca 2015, w ramach testów, w południowej hali stacji odpraw została wprowadzona bramka ewakuacyjna nowego typu, zbliżona do tych stosowanych na lini M2.
Na początku listopada 2015, rozpisano przetarg na wymianę systemu informacji wizualnej, który miał być ukończony do końca roku, jednak ze względu na czas potrzebny na realizacje zadania, wybrany wykonawca podjął decyzję o rezygnacji. W dniach 5 i 6 grudnia 2015 na stacji zainstalowano dotykowy system informacji dla niewidomych.
Od 2015 roku warszawskie stacje metra są czyszczone. W latach 2015-2016, sufity nad antresolami na stacji Politechnika zostały pomalowane, a na początku 2016 malowanie stropów nad schodami i peronem zostało zaplanowane. 12 czerwca rozpoczęto realizację tego zadania. 8 sierpnia wymieniono zadaszenia nad wejściami na stację.
Przesiadki
Pomiędzy szczytami komunikacyjnymi, na południe od stacji, znajdują się dwa tory odstawcze, które służą do odstawiania pociągów i zmiany kierunku składow w sytuacjach nadzwyczajnych. Obiekt ma łącznie 269 metrów długości.
Od 1993 do 2007 roku Centralna Dyspozytornia znajdowała się przy stacji metra Politechnika.
Projekt Centralnej Dyspozytorni powstał w latach 80. Budowa zakończyła się w grudniu 1993, a w lipcu 1994 stacja została wyposażona w sprzęt, który od grudnia 1992 znajdował się w prowizorycznym centrum w STP Kabaty
Kilka metrów pod ziemią w pobliżu stacji Politechnika znajdował się obiekt. Do niego prowadziła górka na Polu Mokotowskim przy rondzie Jazdy Polskiej. Wewnątrz znajdowało się kilkudziesięcioosobowe pomieszczenie, w którym operatorzy monitorowali ruch metra za pośrednictwem monitorów.
Ponieważ rozbudowa metra sprawiła, że dyspozytornia przestała być funkcjonalna, postanowiono na koniec 2006 o przeniesieniu obiektu na teren STP Kabaty. Metro Warszawskie 6 listopada 2006 zawarło umowę z firmą Kontron East Europe w celu wykonania projektów, adaptacji pomieszczeń, uruchomienia systemów sterowania i nadzoru w nowym obiekcie. W listopadzie 2007 nowa Centralna Dyspozytornia była gotowa i rozpoczęto jej odbiory techniczne i testowania. Została ona w połowie grudnia 2007 uruchomiona.
Ilość podróżnych
Liczba pasażerów korzystających ze stacji wzrosła od 7,43 miliona w 2004 do 12,94 miliona w 2010. Przez następne dwa lata liczba pasażerów zmniejszyła się o około 150 000, a następnie w 2013 i 2014 osiągnęła najwyższy wszech czasów wynik - ponad 15 milionów. W 2015 liczba pasażerów ponownie spadła do około 10,5 miliona, ale w 2016 wzrosła do 12,7 miliona.
Od 2004 do 2014 roku stacja Politechnika znajdowała się na liście trzech najbardziej popularnych stacji na całej linii M1. W latach 2010-2012 przystanki Centrum i Ratusz Arsenał odnotowały najwięcej pasażerów, natomiast w 2013 i 2014 wyprzedzała je tylko stacja Centrum. W 2015 roku Politechnika była czwartą najbardziej popularną stacją linii M1, a rok później uplasowała się na trzecim miejscu, za Centrum i stacją Świętokrzyską.
Dodatkowe dane
W połączeniu ze stacją metra powstał także parking podziemny z 130 miejscami, zlokalizowanym pod ul. Waryńskiego i dostępnym od strony ul. Polnej przez były fragment ul. Jaworzyńskiej (później zmienioną na ul. Progi)
Stacja została wspomniana słowami Niedaleko jest metro, jakie? Politechnika w utworze U nas na Śr odmieściu nagranym w 2010 przez raperów z dzielnicy Środmieście stolicy Polski i zamieszczonym na kompilacji Prosto Mixtape 600V
Negatywny wpływ zmian klimatycznych na nasze środowisko staje się coraz bardziej widoczny. Wraz ze wzrostem temperatury obserwujemy szereg problemów, od kurczących się lodowców po susze i ekstremalne zjawiska pogodowe. Wszystko to są sygnały, że sytuacja gwałtownie się pogarsza i że należy podjąć pilne działania w celu rozwiązania tego globalnego kryzysu.
Korzyści płynące z technologii są wielorakie; może ona stanowić dużą pomoc w działalności biznesowej, wspierać komunikację i współpracę oraz promować rozwój nowych produktów. Technologia może również pomóc w usprawnieniu procesów, zwiększeniu wydajności i zmniejszeniu kosztów. Dodatkowo, postęp technologiczny może prowadzić do poprawy obsługi klienta i zwiększenia jego doświadczenia. Wreszcie, technologia może otworzyć dostęp do nowych rynków i stworzyć możliwości globalnej ekspansji.
W dzisiejszej erze cyfrowej coraz ważniejsze staje się zrozumienie zasad projektowania stron internetowych. Dobrze zaprojektowana strona internetowa może pomóc stworzyć doskonałe doświadczenie użytkownika, co może skutkować zwiększonymi zyskami. Aby stworzyć udaną stronę internetową, konieczne jest poznanie podstawowych elementów projektu, takich jak kolor, typografia i układ. Dodatkowo, zrozumienie potrzeb użytkownika i pożądanego celu strony internetowej jest kluczowe w procesie projektowania. Z jasnym zrozumieniem pożądanych elementów projektu i potrzeb użytkownika, strona może być utworzona, że będzie zarówno wizualnie atrakcyjne i funkcjonalnie dźwięku.